2 Boeken - Margot Homan - Sculpturen - Torso's en Naakten
2 Paperbacks in nieuwstaat, zonder inschrijvingen.
Beide boeken uitgegeven door Galerie Bonnard
- Boek 1 - Margot Homan - 27 Jaar Sculptuur - 72 blz.
- Boek 2 - Margot Homan - Beelden in Brons en Marmer - 56 blz.
Homan werkt niet in een specifieke stijl, maar creëert vanuit intuïtie. Om die reden werkt ze zonder modellen, want die dragen voor haar een geschiedenis in zich mee. Intuïtief beeldhouwt ze op basis van de anatomische kennis die ze zich door zelfstudie eigen heeft gemaakt,[bron?] maar het toepassen van die kennis is geen doel op zich. Anatomie gebruikt Homan als de drager van een hoger ideaal, dat altijd het uitgangspunt vormt in haar werk,[bron?] een ideaal of idee dat gestalte krijgt in een groot aantal potloodschetsen. Met het papieren ontwerp experimenteert zij vervolgens in kleine modellen in klei of was. Dit is een langdurig en intensief proces.
Het overgrote deel van Homans werk toont menselijke figuren, maar er zijn ook vazen[2] met vogelachtige ornamenten die verwijzen naar Griekse vaaskunst. Het uiteindelijke beeld varieert van klein tot meer dan levensgroot. Sokkels maken veelal een belangrijk onderdeel uit van het beeldhouwwerk. Margot Homan werkt in brons, gietijzer, zilver, marmer, natuursteen en glas. Haar bronzen beelden worden gegoten bij de Italiaanse bronsgieter Mariani in Pietrasanta, bekend om haar marmerateliers, steenhouwers, bronsgieters en kunstenaars uit de hele wereld. Homan is betrokken bij het volledige gietproces. Iedere handeling volgt ze nauwlettend; Homan brengt ter plekke steeds weer nieuwe, kleine veranderingen aan, zoekend naar het ultieme resultaat. De verschillende steenblokken voor de marmeren sculpturen en natuurstenen sokkels selecteert ze persoonlijk in de steengroeven rond Pietrasanta.[bron?]
Thematiek en kenmerken
Beelden van Margot Homan ademen de sfeer van de klassieke traditie, maar met vernieuwende elementen. Het werk toont weliswaar verwantschap met kunstenaars uit de klassieke oudheid en de Renaissance, maar dit is niet haar uitgangspunt. Homan: ‘Een artistiek idee wordt langzaam kristalhelder: L’Imagine del cuore’ (Beeld van het Hart). Ideeën die haar beelden dragen zijn nauw verwant met humaniteit en universaliteit. Deze tijdloze begrippen vormen het centrale thema in haar werk. Homan zoekt altijd naar balans; tussen mannelijk en vrouwelijk, strijd en aanvaarding, emotie en berusting. Kenmerkend in haar werk is beweging, en tegelijkertijd ingetogenheid. De mens in een voorwaartse beweging, zijn grenzen verleggend, uitgebeeld in een verstilde dramatiek. Margot Homan beoogt met haar werk schoonheid en troost voor de beschouwer.
Het mooiste compliment dat Margot Homan ontving, was afkomstig van de belangrijkste kunsthistoricus van de 20e eeuw, de Oostenrijkse/Engelse hoogleraar (Oxford en Cambridge) Ernst Gombrich (1909-2001): ‘Ik heb kennis gemaakt met uw verbazingwekkende werk. Het is werkelijk een troost dat dergelijk meesterschap nog bestaat’.[3]