Heruitgave Ondergrondse Krant - Alle Trouw-nummers WO II

Hardcover met gebruikssporen, algeheel in goede, gave staat, zonder inschrijvingen.

Een Ondergrondse Krant - Heruitgave van alle Trouw Nummers uit de Tweede Wereldoorlog

Auteur: Samenstelling Dick Houwaart

• Nederlands 
• Bindwijze overig 
• 9789024262960
• ca. 300 blz.

Trouw was een Nederlandse verzetskrant die vanaf begin 1943 verscheen tijdens de Duitse bezetting van Nederland. De krant werd landelijk verspreid en werd een van de meest gelezen illegale verzetskranten. Trouw had een zestigtal regionale en lokale edities, een landelijk dekkend dagelijks koeriersnetwerk en een eigen intern mededelingenblad. Na de oorlog werd de illegale krant voortgezet als het landelijk dagblad Trouw.

Oprichting
De krant werd op initiatief van een groep orthodox-protestantse verzetsmensen opgericht. Enkelen waren eerder actief bij het illegale blad Vrij Nederland, dat al in 1940 verscheen. Zij verlieten die krant in 1942 na een conflict tussen dr. Sieuwert Bruins Slot en Henk van Randwijk over de te volgen politieke lijn. De groep van Trouw verkoos een meer behoudende lijn.[1]

Trouw trad zo in de plaats van het antirevolutionair dagblad De Standaard, waar de NSB'er Max Blokzijl ‘toezichthoudend redacteur’ was geworden. De eerste edities werden gedrukt bij een theologische uitgeverij aan de Prinsengracht 493 te Amsterdam.[bron?] Het eerste nummer heette "Oranje-bode" omdat men de geboorte van prinses Margriet wilde vieren. Het tweede nummer verscheen op 18 februari 1943 en heette Trouw. Voor de Trouwgroep werkten volgens het Nationaal Monument Kamp Vught in 1944 ongeveer 4000 mensen, andere bronnen spreken van 2000 mensen.[2][3]

Voor de nieuwsgaring werd onder meer de luisterpost Centraal Bureau Keesen opgezet, die radioberichten vanuit Londen opving en uittypte.[4]

Arrestaties
Op 20 maart 1944 werden verspreid over het land zeventien drukkers opgepakt en opgesloten in Kamp Haaren. Op 4 april 1944 werd een achttiende drukker binnengebracht. Zes drukkers, van wie de banden met Trouw niet konden worden aangetoond, werden in de eerste week van april weer vrijgelaten. Op 30 juli 1944 werden de overige twaalf drukkers naar Kamp Vught gebracht, waar zich ook 23 krantenverspreiders bevonden.

De drukkers werden niet als leden van de terroristische organisatie Trouw aangemerkt en werden op 5 september 1944 per trein vanaf station Vught naar concentratiekamp Sachsenhausen vervoerd. Acht, onder wie Allard Honing, werden verder op transport gezet naar Neuengamme en de daaraan verbonden werkkampen. Twee van de twaalf drukkers overleefden uiteindelijk de kampen.[5]

In augustus 1944 werden 130 mensen van Trouw in één keer opgepakt, onder wie een van de oprichters, de onverzettelijke Wim Speelman. Er kwam een ultimatum van de Duitsers dat het verzet moest stoppen met dit ophitsende geschrift, anders werden de mannen gefusilleerd. De Trouwgroep besloot uiteindelijk niet voor dit dreigement te zwichten. 23 mannen kregen op 5 augustus het doodvonnis en werden in het SS-concentratiekamp Kamp Vught op 9 en 10 augustus 1944 gefusilleerd.[6][2] Later bleek dat de Duitsers dit besluit al hadden genomen, ongeacht of de Trouwgroep zou stoppen met de krant.