Fotoboek - Experimenteel Toneel - The Living Theatre

Paperback met lichte gebruikssporen, algeheel in zeer goede, gave staat, zonder inschrijvingen.

• 246 blz.
• Engels
• Dumont
• 1971

The Living Theatre, theatrical repertory company founded in New York City in 1947 by Julian Beck and Judith Malina. It is known for its innovative production of experimental drama, often on radical themes, and for its confrontations with tradition, authority, and sometimes audiences.

The group struggled during the 1950s, producing little-known, new, and experimental plays by such writers as Gertrude Stein, Luigi Pirandello, Alfred Jarry, T.S. Eliot, and others. Its first big success came with its 1959 production of The Connection, Jack Gelber’s drama of drug addiction. In 1961 the company made a successful tour of Europe with The Connection and with plays by Bertolt Brecht and William Carlos Williams.

On returning to New York City, the political views of the members of the troupe—nonviolent protest and anarchism—came to the fore in their work. In 1963 they produced Kenneth H. Brown’s The Brig, a play that depicted military discipline as dehumanizing. The U.S. Internal Revenue Service demanded payment of a large sum in admissions taxes that the constantly impoverished group had collected and had used to pay production costs while vainly seeking tax-exempt status. Beck and Malina were tried and convicted of tax law violation and jailed briefly, and The Living Theatre was closed.

In 1964 the company took up “voluntary exile” in Europe. Now influenced by Oriental mysticism, gestalt therapy techniques, and an Artaudian desire to abolish the distinction between art and life, The Living Theatre moved toward deliberately shocking and confronting its audiences in such works as Paradise Now (1968), in which the actors performed rituals, provoked arguments, and carried on until members of the audience left. A collaborative play cycle entitled The Legacy of Cain was the focus of The Living Theatre’s performances in the 1970s. For this work, they shunned the usual theatrical venues, instead performing for free in public spaces and in such unusual places as the site of a Pittsburgh steel mill, a Brazilian prison, and the streets of Palermo, Italy. The company took up the theatre venue again in the 1980s, while continuing to emphasize the unusual and innovative in its performances, including The Body of God, a collective collaboration with homeless people. Cofounder Beck died in 1985 and was replaced as codirector by Hanon Reznikov, a longtime veteran of the troupe. After 1999 the company divided its time between New York City and its European headquarters near Genoa, Italy.

The Living Theatre, een theatergezelschap dat in 1947 in New York City werd opgericht door Julian Beck en Judith Malina, staat bekend om zijn innovatieve productie van experimenteel drama, vaak met radicale thema's, en om de confrontaties met traditie, autoriteit en soms ook met het publiek.

De groep had het moeilijk in de jaren 50 en produceerde weinig bekende, nieuwe en experimentele stukken van schrijvers als Gertrude Stein, Luigi Pirandello, Alfred Jarry, T.S. Eliot en anderen. Het eerste grote succes kwam met de productie van The Connection in 1959, Jack Gelbers drama over drugsverslaving. In 1961 maakte het gezelschap een succesvolle tournee door Europa met The Connection en met stukken van Bertolt Brecht en William Carlos Williams.

Bij terugkeer in New York City kwamen de politieke opvattingen van de leden van het gezelschap – geweldloos protest en anarchisme – in hun werk naar voren. In 1963 produceerden ze Kenneth H. Browns The Brig, een toneelstuk waarin militaire discipline als onmenselijk werd afgeschilderd. De Amerikaanse belastingdienst eiste betaling van een groot bedrag aan toegangsgelden, dat de constant verarmde groep had geïnd en gebruikt om de productiekosten te betalen, terwijl ze tevergeefs probeerden belastingvrijstelling te krijgen. Beck en Malina werden berecht en veroordeeld wegens belastingovertreding en kregen korte gevangenisstraffen, waarna The Living Theatre werd gesloten.

In 1964 ging het gezelschap in "vrijwillige ballingschap" naar Europa. Beïnvloed door oosterse mystiek, gestalttherapietechnieken en een Artaudiaanse wens om het onderscheid tussen kunst en leven af ​​te schaffen, richtte The Living Theatre zich op het opzettelijk shockeren en confronteren van het publiek in werken als Paradise Now (1968), waarin de acteurs rituelen uitvoerden, ruzies uitlokten en doorgingen tot het publiek vertrok. Een gezamenlijke toneelcyclus getiteld The Legacy of Cain stond centraal in de voorstellingen van The Living Theatre in de jaren 70. Voor dit werk mijdden ze de gebruikelijke theaterlocaties en traden ze in plaats daarvan gratis op in openbare ruimtes en op ongewone locaties zoals de locatie van een staalfabriek in Pittsburgh, een Braziliaanse gevangenis en de straten van Palermo, Italië. In de jaren 80 hervatte het gezelschap de theaterwereld, maar bleef het ongewone en innovatieve in zijn voorstellingen benadrukken, waaronder The Body of God, een collectieve samenwerking met daklozen. Medeoprichter Beck overleed in 1985 en werd als codirecteur vervangen door Hanon Reznikov, een oude veteraan van het gezelschap. Na 1999 verdeelde het gezelschap zijn tijd tussen New York City en het Europese hoofdkantoor nabij Genua, Italië.