Monografie Jan Sluijters -1881-1957 - 132 blz.

Paperback met lichte gebruikssporen, algeheel in nieuwstaat, zonder inschrijvingen.

• 132 blz.
• Noordbrabants Museum
• 1981
  
  Mooie uitgebreide publicatie met schitterende afbeeldingen in kleur en zwart-wit en veel beschrijvingen van zijn werken.
  
  Naar aanleiding van een overzichtstentoonstelling in 1981.
  
  Sluijters schilderde naast landschappen en stadsgezichten vooral veel portretten. Hij is vooral bekend om zijn vrouwenportretten, al of niet naakt, en in wat mindere mate om zijn kinderportretten. Daarnaast schilderde hij ook gekleurde mensen en mensen uit de society.
  
  Sluijters schilderde in alle stijlen, maar altijd figuratief. Het schilderij De profeet Elisa wekt de zoon der Sunamitische vrouw tot leven, waarmee hij de Prix de Rome won, was nog in academische stijl. Voor zijn kennismaking met het Fauvisme en postimpressionisme was zijn stijl gebaseerd op het symbolisme en de art nouveau. Door zijn bezoeken aan Parijs werd zijn stijl expressiever en sloot meer aan bij het kubisme en het futurisme. Gedurende deze periode liet hij zich ook inspireren door Kees van Dongen en Piet Mondriaan. Samen met Mondriaan en Leo Gestel werkte hij eveneens in de stijl van het luminisme. Dit vernieuwde de Nederlandse schilderkunst en leverde Sluijters een reputatie op als pionier van het Nederlandse modernisme. Deze waardering geldt vooral voor zijn werk uit de periode van 1906 tot 1916.
  
  Na de Eerste Wereldoorlog was zijn experimenteerdrift wat verminderd en schilderde hij vrij realistisch maar met zijn kenmerkende felle kleurgebruik. Hij schilderde in opdracht talrijke prominente landgenoten en werd daarmee een societyschilder.
  
  Sluijters was een inspiratiebron voor onder anderen Piet Mondriaan en de latere Cobrabeweging.